یکی از چیزهایی که به نظر می رسد به عنوان یک مشکل مکرر وجود دارد و همه هم از آن می نالند، نوع تبلیغات انتخاباتی است که اگرچه در رابطه با آن قاعده گذاری هایی نیز صورت گرفته اما در عمل می بینیم که تأثیر آنچنانی نداشته و در مجموع، مقوله تبلیغات انتخاباتی ما سامان درستی ندارد.
مثلا اینکه می شنویم گاهی یک نفر در یک شهر کوچک، برای یک کرسی مجلس هزینه های میلیاردی کرده، این سوال مطرح می شود که چه کسی به او این فرصت را داده است و در جواب باید گفت قاعدتاً سکوت قانون و نداشتن ضابطه های درست منتهی به چنین رخدادی می شود.

 

مشکل بعدی این است که مثلا در انتخابات مجلس آیا نمایندگانی که انتخاب می شوند؛ تناسب تخصص های مورد نیاز مجلس در آرایش آنها رعایت شده است؟ یعنی آیا الآن به تعداد کافی از تخصص های مورد نیاز مجلس برخوردار هستیم یا اینکه ممکن است با تورم یک صنف از تخصص ها و لاغری جنس دیگری از تخصص ها مواجه شویم؟
آنطور که من از دست اندرکاران مجلس شورای اسلامی شنیده ام این مشکل در حال حاضر وجود دارد. لذا اگر ما یک نوع سیستم را تعریف نکرده ایم که در آن چنین تنظیماتی اتفاق بیافتد پس معلوم است که یک جای کار ایراد دارد.
حالت دیگر هم این است که مثلاً در آستانه انتخابات مجلس نهم تعدادی از نمایندگان یا خودشان دیگر تمایلی به حضور در مجلس نداشتند و یا بنا به دلایلی که شورای نگهبان آنها را ارائه کرد از صلاحیت لازم برای حضور دوباره در مجلس برخوردار نبودند که البته تعداد این عده هم کم نبود. این در حالی است که حدود دو سوم از نمایندگان دوره قبل نیز به هر دلیلی و همانند دوره های گذشته، مورد اقبال مردم واقع نشدند. اکنون می بینیم که یک عده قصد دارند از این رخداد استفاده هایی بکنند و مثلا بگویند مجلس هشتم لابد مجلس خیلی بدی بوده که چنین اتفاقی در آن رخ می دهد. اما من می گویم خیر. این مجلس با مجالس قبلی فرقی نداشت و همواره روال بر این بوده که بین 60 تا 70 درصد از نمایندگان دور قبل به دور جدید راه پیدا نمی کردند.
گاهی هم مشاهده کرده ایم که بحث تناسب فرد با جایگاه هم مطرح می شود. مثلا گاهی مردم به دلیل فضاسازی هایی که صورت گرفته است به کسی توجه نشان داده اند که بعداً فهمیده اند آن شخص کسی نبوده که آنها فکر می کرده اند.
لذا اگر این اشکالات وارد است پس باید برای آنها فکری کرد.من معتقد هستم که بخش قابل توجهی از این اشکالاتی که در انتخابات های ما بروز می کند به دلیل نداشتن تشکل های مناسب برای ورود به عرصه سیاست است.

مشرق:منظورتان حزب است؟

صفار هرندی:من مخصوصاً اسم حزب را نیاوردم که تصور نشود طرفدار پر و پا قرص تحزب هستم.